کنش‌های اجرایی در بستگان درجۀ یک کودکان مبتلا به اوتیسم و بستگان کودکان بهنجار

زمینه و هدف: سنجش کنش‌های اجرایی در والدین و بستگان افراد مبتلا به اوتیسم یکی از راه‌های نشان­دهنده نقش ابعاد مختلف کنش‌های اجرایی در سبب‌شناسی اوتیسم است. این مطالعه کنش‌های اجرایی (بازداری و انعطاف‌پذیری شناختی) را در بستگان درجه یک کودکان مبتلا به اوتیسم مورد ارزیابی و سنجش قرار داده است. روش: روش مطالعه حاضر از نوع علّی مقایسه­ ای است. برای این منظور از تکالیف استروپ و دسته‌بندی کارت‌های ویسکانسین در 124 نفر از بستگان درجه اول افراد مبتلا به اوتیسم و 124 نفر افراد بهنجار استفاده گردید. همچنین پرسشنامه سنجش دامنه اوتیسم برای کودکان مبتلا به اوتیسم جهت معیار ورود به پژوهش تکمیل شد. یافته ­ها: تحلیل داده‌های به دست آمده تفاوت معنی‌داری بین دو گروه در عملکرد هر دو تکلیف انجام شده نشان داد و گروه بستگان افراد مبتلا به اوتیسم عملکرد ضعیف­تری در بازداری و انعطاف‌پذیری نسبت به گروه کنترل داشتند (0/001> P). نتیجه­ گیری: نارسایی کنش‌های اجرایی در افراد مبتلا به اوتیسم و خانوادۀ آنها، شناسایی ماهیت کنش‌های اجرایی مربوط به فنوتیپ اوتیسم را امکان‌پذیر می‌سازد. تلویحات ضمنی نتایج به دست آمده در مقاله مورد بحث قرار گرفته است.